zwątpić

zwątpić
глаг.
• сомневаться
• усомниться
* * *
zwątpi|ć
сов. w kogo-co, o czym усомниться в ком-чём;

\zwątpić we własne siły сомневаться (усомниться) в своих силах; не верить в собственные силы; \zwątpićł, czy go znajdzie он усомнился, найдёт ли его; он отчаялся его найти

* * *
сов. w kogo-co, o czym
усомни́ться в ком-чём

zwątpić we własne siły — сомнева́ться (усомни́ться) в свои́х си́лах; не ве́рить в со́бственные си́лы

zwątpił, czy go znajdzie — он усомни́лся, найдёт ли его́; он отча́ялся его́ найти́


Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Смотреть что такое "zwątpić" в других словарях:

  • zwątpić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zwątpićpię, zwątpićpi {{/stl 8}}{{stl 7}} przestać być pewnym czegoś; stracić wiarę w coś, zaufanie do kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwątpił w możliwość ratunku. Zwątpił w sprawiedliwość. Zwątpił w jej miłość.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zwątpić — dk VIa, zwątpićpię, zwątpićpisz, zwątp, zwątpićpił «przestać być pewnym czegoś, przekonanym o czymś; stracić wiarę w coś, ufność co do czegoś» Zwątpić w czyjś powrót. Zwątpić w czyjeś uczucia. Zwątpić w czyjąś szczerość, o czyjejś szczerości. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… …   Słownik frazeologiczny

  • krzyżyk — 1. Kłaść, położyć, stawiać, postawić na kimś, na czymś krzyżyk «zrezygnować z kogoś, z czegoś ostatecznie, zwątpić w kogoś, uznać coś za stracone»: Zdążyłam jednak nadmienić, że syn mój na pewno jeszcze nie jest na tyle zepsuty, żeby położyć na… …   Słownik frazeologiczny

  • upaść — I dk Vc, upadnę, upadniesz, upadnij, upadł, upadłszy upadać ndk I, upaśćam, upaśćasz, upaśćają, upaśćaj, upaśćał 1. «zmienić nagle pozycję ze stojącej, pionowej na leżącą, poziomą; paść, przewrócić się, zwalić się» Potykała się i upadała co… …   Słownik języka polskiego

  • zwątpienie — n I 1. rzecz. od zwątpić. 2. lm D. zwątpienieeń «stan tego, kto zwątpił, kto stracił nadzieję» Poddać się zwątpieniu. Popaść w zwątpienie. Kogoś ogarnęło zwątpienie …   Słownik języka polskiego

  • zwątpienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zwątpić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zwątpienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zwątpienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} stan psychiczny osoby, która… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»